Hoi Agnes,
De aftrap van onze blog in briefvorm, hoe spannend! Een aantal weken geleden was er een oproep in de Inflorence (ons personeelsblad) voor medewerkers die wilden bloggen over hun ervaringen op het werk. Als nieuweling binnen de organisatie leek mij dat meteen een mooie binnenkomer: het delen van de indrukken en ervaringen die ik opdoe tijdens mijn werkzaamheden. Des te gezelliger dat jij daar hetzelfde over dacht en wij nu starten met de uitwisseling van onze ervaringen binnen en buiten Florence. Beiden zijn wij pas net aan de slag gegaan als manager Zorg binnen Florence, maar volgens mij kom jij uit een hele andere werkomgeving. Voor mij is de zorg niet vreemd: al direct na mijn opleiding tot verpleegkundige ben ik in de ouderenzorg aan de slag gegaan als leidinggevende. Ik start mijn werkdag met een glimlach als ik in de vroege ochtend meeloop met de overdracht van de nachtdienst en ondertussen een kopje thee geef aan een bewoner die zoekende is en daardoor de rust vindt om even te gaan zitten. Het zorgen voor anderen blijft in mijn genen zitten: hoewel op afstand, denk ik graag mee met het zorgteam over onze bewoners. Hoe kunnen wij binnen onze mogelijkheden goede zorg leveren? Het blijft wel een behoorlijke uitdaging in de ouderenzorg! Hoe ervaar jij dat?
Het zorgen gaat trouwens thuis gewoon verder, want naast mijn werk bij Florence Adegeest ben ik moeder van drie jonge jongens (7, 5 en 2 jaar) waar ik samen met mijn man voor zorg.
Het is regelmatig behoorlijk alle ballen in de lucht houden om in balans te blijven als moeder, echtgenote, werknemer, vriendin, sportmaatje, mantelzorger, maar wie herkent dat niet? Hoeveel procent van de werknemers van Florence zou niet eenzelfde soort situatie hebben als ik? Ik denk een héél groot deel. Pas jij ook in dat overgrote deel?
Groetjes, Michelle
